Στο δρόμο του ρατσισμού

Σε μια κοινωνία πολυεθνική, μια κοινωνία του 21ου αιώνα, φιλελεύθερη και δημοκρατική δικαιολογούνται οι ρατσιστικές αντιλήψεις; Ή για να το θέσω καλύτερα, δικαιολογείται η μεταλλαγή μη ρατσιστών σε ρατσιστές;

Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα τα τελευταία 15-20 χρόνια έχει καταβάλει τεράστιες προσπάθειες, ώστε να εκμηδενίσει το φαινόμενο του ρατσισμού χωρίς βέβαια να καταφέρει να το εξαλείψει ριζικά. Προσπαθήσαμε πολύ να γίνουμε μια πολυπολιτισμική χώρα. Τα καταφέραμε όμως? 

Ακόμα και στις μέρες μας είναι  αρκετοί εκείνοι που πιστεύουν πως είναι ανώτεροι ορισμένων άλλων λόγω του χρώματος και της προέλευσής τους. Δυστυχώς, ο ρατσισμός δεν συναντάται μόνο στις μεγαλύτερες ηλικίες, σε απολίτιστους και μικρόμυαλους ανθρώπους αλλά και σε μορφωμένους, σε νέους και εφήβους. Ειδικά σήμερα ακούς κάθε μέρα και περισσότερους ανθρώπους να μιλούν υποτιμητικά για τους ξένους, να τους θεωρούν άμεσα συνδεδεμένο πρόβλημα με την κρίση της χώρας. Συχνά μάλιστα θα ακούσεις κάποιο να λέει ότι "οι μετανάστες πρέπει να φύγουν, πρέπει να τους διώξουμε". Αν κατέβεις μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, θα δεις όντως πολλούς αλλοδαπούς που ζουν υπό άθλιες συνθήκες ή ασχολούνται με το παραεμπόριο. Είναι όμως η συμπεριφορά αυτή σύμφωνη με τη σημερινή, δημοκρατική, ελληνική κοινωνία; 

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι «όχι». Τι γίνεται όμως όταν κάποιος από μη ρατσιστής γίνεται ρατσιστής; Τι μπορεί να το προκαλέσει αυτό; Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Οι άνθρωποι ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης «μαζευόμαστε» όλο και πιο πολύ όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά. Πριν τρία χρόνια δεν θα μας ενοχλούσε καθόλου η πρόσληψη ενός αλλοδαπού στην ίδια εταιρεία με εμάς, αλλά τώρα που οι περικοπές άρχισαν κοιτάμε οι Έλληνες μεταξύ μας πώς να οδηγήσουμε τον αλλοδαπό, «το ξένο σώμα» στην απόλυση, ώστε να σώσουμε τη δική μας απόλυτη ελληνική ομοιομορφία . Η προσωπική μας επιβίωση λοιπόν μας μετατρέπει σε ανθρώπους που εξοστρακίζουν κάποιους άλλους όχι εξαιτίας της έλλειψης προσωπικών ικανοτήτων αλλά εξαιτίας της χώρας τους. 

 Μπορεί κανείς να δικαιολογήσει όσους ξαφνικά θεωρούν απαραίτητο τον διωγμό χιλιάδων αλλοδαπών από τη χώρα μας ή μήπως η οικονομική κρίση είναι απλά μια πρόφαση, μία δικαιολογία που χρησιμοποιούμε για να μην μας χαρακτηρίσουν ρατσιστές;  Θα είναι άραγε η Ελλάδα σε 5 χρόνια χωρισμένη σε επιμέρους στρατόπεδα: ελλήνων, αλβανών, κινέζων, Ουκρανών κ.ο.κ., θα έχει παραμείνει η ίδια, θα έχει βελτιωθεί ή μήπως θα έχει κυριολεκτικά εξοστρακίσει οποιονδήποτε δεν είναι Έλληνας;